Adolescentes que se autodanan na Rede. Parecía que oiramos de todo e agora sorprendémonos con este titular. Ata agora viramos con frecuencia que os menores adoptan na Rede condutas de risco que poden levalos a ter problemas de diverso tipo. Difundir fotos íntimas, expoñer datos privados, instalar aplicacións sen verificar ou contactar con descoñecidos son algúns dos perigos que máis coñecemos. Pero a complexidade desta etapa evolutiva, a adolescencia, tamén pode conducir a comportamentos moitas veces inexplicables pero que teñen a súa razón. E entre eles destaca o coñecido como cyber self-harm, ou self-trolling. Traducido significa autodanarse dixitalmente.
Cando falamos noutros artigos dos troll diciamos que se trataba –en liñas xerais e a modo resumido– de persoas que amparándose no anonimato da Rede dedicábanse a provocar e maltratar a terceiros, en ocasións descoñecidos, a través de comentarios en foros, redes sociais, etc. O self-trolling ou cyber self-harm consiste en aproveitar ese mesmo anonimato para facerse dano a si mesmo.
Basicamente trátase de que un menor se envía mensaxes insultando, menosprezando e maltratando a súa identidade dixital. E faino desde contas falsas, tanto en redes sociais como en foros. Como se ampara no anonimato, ninguén pode saber que eses ataques proveñen da propia vítima.
O caso máis notorio de self-trolling é o dunha adolescente británica, Hannah Smith, de 14 anos que se suicidou en 2013 tras ser acosada con mensaxes agresivas a través da rede Ask.fm. Ameazárona de morte, insultárona, humillárona, e todo indicaba que iso a levou a quitarse a vida. Parecía un caso claro de ciberbullying. Os pais de Hannah denunciaron a Ask.fm, pero tras unha investigación concluíuse que o 98% das mensaxes agresivas proviñan da mesma dirección IP do fogar de Hannah.
Que razóns poden levar a un adolescente a este comportamento? Fundamentalmente poden ser estas tres causas:
- Unha chamada de atención a pais e amigos, incrementando a súa autocompaixón.
- A necesidade de sentirse popular na Rede. Tan popular como para atraer unha gran cantidade de “inimigos”.
- Unha forma de activar os cumpridos por parte dos amigos e amigas que, ante estes ataques, saen en defensa do menor, afagando e coidando a súa imaxe.
É dicir, non se trata en si mesma dunha saída para a depresión e o odio a si mesmo, senón que é máis ben un intento de involucrar aos seus compañeiros para dalgún xeito reforzar a súa imaxe. Hai investigacións que din que se alguén publica un comentario desagradable, en torno ao 30% de persoas vaise unir a ese comentario, pero outro 60% tenderá a atacar ao troll e defender a persoa vítima do comentario. Ese 60% é o que buscan os adolescentes que realizan esta práctica. E normalmente trátase de adolescentes con problemas de autoestima.
Non é algo que se inventou con Internet. As autoagresións físicas existiron desde sempre. Neses casos úsase un obxecto –unha coitela, por exemplo– para inflixirse dano e así distraerse da dor emocional que non pode manexar. No cyber self-harm substitúese un problema emocional por outro tamén emocional o cal trae consigo un reforzamento negativo que pode resultar difícil de manexar.
Como ben di Danah Boyd, do Centro de Internet e Sociedade Berkman da Universidade de Harvard, “incluso os expertos prefiren falar sobre o que a tecnoloxía lle “fai” á mocidade, no canto de analizar o que di sobre os adolescentes”. Non botemos a culpa á tecnoloxía dos problemas que se presentan cos adolescentes: a maior parte das veces o que eles fan é usala para manexar –seguramente de forma incorrecta– os problemas sociais e emocionais que teñen.
El artículo original está en Self-trolling ou adolescentes que se autodanan na Rede
